انس امام خمینی (ره) به نماز اول وقت...

 

شهید مصطفی خمینی، پسر بزرگ امام خمینی در 26 آبان سال 1356 بر اثر سم مهلکی به شهادت رسیدند. با شهادت ایشان تمام دروس حوزه علمیه نجف تعطیل اعلام گشت. ظهر همان روز که فرزند گرانقدر امام به شهادت رسیده بود، تمام علمای نجف جهت اعلام تسلیت به امام خمینی به محضر ایشان رسیدند.

 فضای سنگینی بر خانه امام حاکم شده بود. تمام مردم به امام اعلام تسلیت می‏کردند و فاتحه‏ای نثار روح آقا مصطفی می‏کردند. هنگام اذان ظهر فرا رسید، امام از جای خویش برخاستند، وضو گرفتند و به سوی مسجد جامع انصاری رهسپار شدند.

همه‏ی مهمانان از این حرکت امام غافلگیر شده بودند، هیچ کسی فکر نمی‏کرد که امام آن روز را براى اقامه‏ی نماز به مسجد برود.

افرادِ بیتِ امام، فوراً یک نفر را به سوی مسجد فرستادند که خادم مسجد را از رفتن امام با خبر کند. اما گویا خادم مسجد در آنجا نبود و آن شخص سریع سجاده‏اى را از همسایه‏ها براى امام فراهم مى‏کند.

 مردمِ شهرِ نجف وقتى فهمیدند امام به مسجد آمده، گروه گروه براى عرض تسلیت به مسجد وارد شدند. مردم وقتى امام را مى‏دیدند که به صلابت کوه ایستاده و گریه نمى‏کند، به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودند و گریه مى‏کردند.

امام با آرامش و وقار نماز ظهر و عصر را خواند و پس از نماز، در مسجد روضه‏خوانى شروع شد...

 

شهید مصطفی خمینی، پسر بزرگ امام خمینی در 26 آبان سال 1356 بر اثر سم مهلکی به شهادت رسیدند. با شهادت ایشان تمام دروس حوزه علمیه نجف تعطیل اعلام گشت. ظهر همان روز که فرزند گرانقدر امام به شهادت رسیده بود، تمام علمای نجف جهت اعلام تسلیت به امام خمینی به محضر ایشان رسیدند.

 فضای سنگینی بر خانه امام حاکم شده بود. تمام مردم به امام اعلام تسلیت می‏کردند و فاتحه‏ای نثار روح آقا مصطفی می‏کردند. هنگام اذان ظهر فرا رسید، امام از جای خویش برخاستند، وضو گرفتند و به سوی مسجد جامع انصاری رهسپار شدند.

همه‏ی مهمانان از این حرکت امام غافلگیر شده بودند، هیچ کسی فکر نمی‏کرد که امام آن روز را براى اقامه‏ی نماز به مسجد برود.

افرادِ بیتِ امام، فوراً یک نفر را به سوی مسجد فرستادند که خادم مسجد را از رفتن امام با خبر کند. اما گویا خادم مسجد در آنجا نبود و آن شخص سریع سجاده‏اى را از همسایه‏ها براى امام فراهم مى‏کند.

 مردمِ شهرِ نجف وقتى فهمیدند امام به مسجد آمده، گروه گروه براى عرض تسلیت به مسجد وارد شدند. مردم وقتى امام را مى‏دیدند که به صلابت کوه ایستاده و گریه نمى‏کند، به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودند و گریه مى‏کردند.

امام با آرامش و وقار نماز ظهر و عصر را خواند و پس از نماز، در مسجد روضه‏خوانى شروع شد.

 این است صلابت و عظمت روح‏اللهی که همچون کوهی مردم را به استقامت در راه انجام هرچه بهتر عبادات دعوت می‏کند، زیرا عبادات، علی الخصوص نماز روح تمام زندگی انسانهاست.

 از مجموع این نقل قولها و ذکر سیره عملی حضرت امام ره به نتیجه خواهیم رسید که اگر حضرت امام ره ؛ امام یک امت شد و به عنوان رهبر تمام آزادگان جهان و مستضعفین بیان شد به خاطر این بود که بنده خالص خدا بود و کسی که بنده خالص خدا شد خداوند نیز محبت او را در دل بندگان قرار می دهد و او را آنقدر بزرگ می کند تا برای جهانیان الگو قرار گیرد ، به امید آن روزی که تمام جوانان و مومنین نسبت به نماز اهمیت داده و کارهای خود را فدای نماز بکنند و نه اینکه نماز را فدای کارها بکنند.

 یکى از پزشکان قم چنین نقل مى‏ کند:

هنگامى که امام خمینى قدّس‏ سرّه دچار ناراحتى قلبى شدند، خود را به بالین ایشان رسانده فشار خونشان را گرفتم. فشار ایشان عدد 5 را نشان مى‏داد که از نظر طبى بسیار خطرناک بود. کارهاى اولیه را انجام دادم. پس از دو ساعت زمان اقامه نماز فرا رسید، و با وجود اینکه وضعیت امام رو به بهبودی بود، حضرت امام نبایستى حرکت مى‏ کردند. امام ناگهان شاهد بودم که ایشان آماده حرکت شدند.

عرض کردم: «آقاجان! چرا برخاستید؟»

فرمودند: «نماز!»

عرض کردم: «آقا، شما در فقه مجتهد و من در طب. حرکت شما به فتواى طبى من حرام است. این دفعه خوابیده نماز بخوانید، تا حال شما بهبود یابد.»

ایشان با احترام، نماز را خوابیده بجا آوردند.

 این عمل امام خمینی نشان‏ دهنده آن است که نماز از اهمیت والایی برخوردار است و از آن بالاتر به جا آوردن نماز در اول وقت آن است.

اگرچه هم بیمار باشیم باید نماز را در اول وقت آن به جای آوریم؛ اگر توان ایستاده خواندن در اول وقت نبود، بهتر است که نشسته یا خوابیده به جای آوریم، ولی در اول وقت.